မျမင္ကြယ္ရာ ဆိုတဲ့ အေတြးတစ္ခ်က္က
ငါ့ရင္ကိုေျဗာင္းဆန္ေစတယ္ ဆိုတာ သူသိႏူိင္မလား..?
နႈတ္ခမ္းက မထြက္တဲ့စကားေတြ..
ရင္မွာေလွာင္ပိတ္ထားခဲ့လဲ..ထုနဲ႔ေဒး
ၾကာလာေလေလ ပူေလေလျဖစ္မယ့္ မီးကို
တမင္တကာ ေရွာင္ကြင္းထားခဲ့ပါရဲ႕....
အေဝးမွာေနတဲ့ သူ႔ကို စိတ္မခ်ျခင္းေတြကိုလဲ
အျဖစ္သည္းတယ္ေျပာခ်င္ေျပာပါေစ...
အခ်စ္ေတြ ဆုံးရႈံးရျခင္းထက္ေတာ့
အဲ့ အေျပာေတြ ခ်ဳိမွာပါ...
သူဘာေတြ လုပ္ေနမလဲ..?
သူ ဘယ္သူနဲ႔ ရွိေနမလဲ..?
ငါ့ အျပင္ ဘယ္သူေတြနဲ႔...????
😭😭😭😭
အေတြးေတြနဲ႔ ငိုေနရက္လဲ မ်ားခ့ဲၿပီ....
မေဝးခ်င္လို႔ပါ.....
အခါခါ အေခါက္ေခါက္ ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲေမးမိသမ်ွ
ေမးလိုက္တဲ့ အခါတိုင္း ရင္တုန္ရတဲ့အျဖစ္..
ငါ့အခ်စ္ေတြ စစ္လို႔ဆိုတာ သူသိရင္ေကာင္းမယ္..
သဝန္တိုတတ္ရျခင္းက ..သူ႔ကို ခ်စ္လို႔ပါ..
ခ်စ္လို႔ သဝန္တိုတတ္တာကို ..
ေထာင့္မက်ဳိး နႈတ္မခ်ဳိသူလို႔ ျမင္မလား..?
ခံႏူိင္အားမဲ့ေစေအာင္ သူ႔အျပဳံးေတြကြယ္ေလမလား..?
အဲဒီအေၾကာင္းတရားတစ္ခုအတြက္..
ရင္ထဲ တဆက္ဆက္နာက်င္ေနပါေစ...
သူမျမင္ရာ က်ိတ္ငိုတတ္ခဲ့ျပန္တယ္...
မေျဖသာလဲ ရင္ကြဲရရုံေပါ့....
သန္းေခါင္ထက္ ညဥ့္နက္အုံးမယ္မထင္...
အၾကင္နာေတြ႕ေပြ႕ပိုက္ၿပီး
ဘဝခရီးမွာ သူနဲ႔အတူေလ်ွာက္ခြင့္ရွိေလမလား..?
သူ႔ နႈတ္ဖ်ားတို႔ ဖြင့္ဟ ခဲ့ရင္..
ငါ့ေမးခြန္းေတြအတြက္ ရလဒ္က ဘာလဲ..? သိခ်င္ေနေသးရဲ႕.....
လူေလး(အညာေျမ)
No comments:
Post a Comment